Voor vele mensen is poëzie een middel om het onuitspreekbare toch woorden te geven, om wat nauwelijks uit te drukken is toch te zeggen. Dat is zeker ook het geval voor zij die af te rekenen hebben met psychose. Het ongrijpbare en soms beangstigende van hun belevingen vragen om een uitlaatklep, een uitdrukking. Muziek maken, tekenen en schilderen, enz… en zeker ook poëzie biedt velen van hen enig soelaas. Maar ook hun omgeving, familie en hulpverleners, voelen soms de nood om aan hun ervaringen woorden te geven middels een gedicht.
Lieve Blondelle brengt tijdens deze bijeenkomst van De Stem een selectie van gedichten van zowel (ex-)patiënten, familieleden als hulpverleners. Zij wordt daarbij muzikaal ondersteund door Kries Roose op gitaar.
Nadien is er zoals gebruikelijk ruimschoots tijd om na te kaarten bij een drankje tijdens het praatkaffee.
Het dichtbundeltje “Nauwelijks in woorden te vatten” (met gedichten van familieleden, hulverleners en patiënten) dat op 25 maart werd uitgedeeld, kun je nu ook hieronder inkijken:
